kabuslar

şu blog işini ciddiye aldığımı söylesem yalan.. eğleniyorum kendi çapımda. bazı şeyleri unutmamak için, bazılarını paylaşmak için, bazılarını da bilgilendirmek için yazıyorum. memleketin hali de malum.. ilhan selçuk gibi birini ergenekon davasıyla ilgili olarak tutup götürebiliklerine her şey olur artık. 30 yıl öncesine mi dönüyoruz ne?.. neyse, enseyi karartmayalım.. en azından bi süre daha..
blogger olarak tehdit altında hissediyorum. bu kadar paranoyaklaştım artık, ötesi var mı? olmayan şey değil milletin hükümeti felan eleştirip içeri alınması. işte buyrun; biri mısır'dan, biri iran'dan, biri rusya'dan üç örnek vereyim size.. (rusya'daki olay belki biraz daha farklıdır, bilemem.) türkiye neyse ki mısır ya da iran değil..ama belli de olmaz valla. "devlet" belalı bi şey işte böyle..
bu sabah ilk defa "soğuk terler dökmek" deyimini deneyimlemek suretiyle anladım. rüyamda faşitler kovalıyodu beni.. çok fena bi şey. saklandığım evin kapısını açtılar önce, belki anahtarla. sonra da odanınkini açıyolardı ki -böyle bi korku olamaz- bilerek ve isteyerek o kısmı atladım ve kendimi dışarda buldum. sanırım kullandığım bi de tünel vardı o anda, daha önceden de bikaç kere kullandığım. johnny epp'in kontrolündeydi ama. girenden çıkandan para alıyodu, ve çok sert bi adamdı.. (geçenlerde, beni ölesiye bayan ve bu yüzden sonuna kadar izleyemediğim "the man who cied"daki hali.. pek etkilenmişim ordaki johnny'den herhalde.)
işte böyle.. rüyalar da çığrından çıktı. annemin ve babamın ölümünü çok grdüm bu ara zaten.. hele annemin kanser olduğu filan çok dokundu, iki saat filan ağladım. ama faşolar hakkaten çok ilginç. italya'da mıydı neydim..? cenab-ı rabb'il alemin esirgesin. hadi bakalım.
jobriath'tan "world without end" gelsin şimdi de... şurdan buyrun.